18 oktober 2018



1968 Degene die op de vrachtwagen zit ben ik, Willy Verleysen en degene die er voor staat is Cor de Rijk. Het plein achter het douanekantoor staat zoals gewoonlijk weer bijna vol met vrachtwagens. Die mooie oude grens ! Altijd een komen en gaan van vrachtwagens uit alle landen. Over straat zag je de werknemers van de vele expediteurs lopen met een stapel documenten in hun handen. De douanebeambten controleerden voor het douanekantoor de personenwagens en ander verkeer en erachter controleerden en verzegelden zij de vrachtwagens. De chauffeurs gingen in de wachttijd een hapje eten in de verschillende restaurants. Voor degenen die dorst hadden, en werknemer van een expeditiebedrijf of douanebeambte scheen wel een beroep te zijn waar je veel dorst van kreeg, was er een keuze tussen vele café's (Vermunt, Den Tol, bij Mina Andriessen, Neerlandia bij Irene Goosen, Mariaville). Het winkeltje van Flor Hop in de Grensstraat deed ook goeie zaken. Het was er altijd gezellig, er was dag en nacht leven, er hing een aangename sfeer, iedereen kende iedereen, enz... Wat is het spijtig dat er voor zoiets geen grenzen meer bestaan. Als ik daar nu passeer dan denk ik vaak "wat is het hier toch akelig stil, doods en verlaten, wat is dat toch zonde dat dit allemaal weg is". Met heimwee in het hart denk ik dan weer aan die goeie oude tijd terug en wat bij mij misschien ook wel een rol speelt is dat ik mijn vrouw aan de grens heb leren kennen. Ik moest vaak in het douanekantoor zijn om mijn vrachtwagen in te klaren en zij was daar werkzaam bij de Nederlandse Douane. En zo is het gekomen!